សុភាសិតខ្មែរ៖ ជាតិអំពៅ និងបណ្ឌិត

ជាតិអំពៅ និង ជាតិបណ្ឌិត

សុភាសិតខ្មែរដែលបង្ហាញពីភាពរឹងមាំនៃចរិតលក្ខណៈពិតរបស់មនុស្ស ដែលមិនអាចផ្លាស់ប្តូរបាន ទោះបីស្ថិតក្នុងកាលៈទេសៈណាក៏ដោយ។

"ជាតិអំពៅទោះនៅក្នុងយន្តគាប..."

ប្រៀបបាននឹងដើមអំពៅ ទោះបីត្រូវគេយកទៅគាបក្នុងយន្តយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏រសជាតិផ្អែមរបស់វានៅតែមិនបាត់បង់។ នេះតំណាងឱ្យមនុស្សល្អ ដែលនៅតែរក្សាបាននូវគុណធម៌ និងភាពស្មោះត្រង់ ទោះបីជួបការលំបាក និងសម្ពាធពីខាងក្រៅក៏ដោយ។

"...មិនលះបង់សភាពរសផ្អែមសាយ"

ប្រៀបបាននឹងអ្នកប្រាជ្ញ ឬបណ្ឌិត ទោះបីជួបប្រទះទុក្ខលំបាកក្នុងជីវិតយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏មិនបោះបង់ចោលនូវគោលការណ៍ ព្រះធម៌ និងសេចក្តីល្អដែលខ្លួនបានប្រកាន់ខ្ជាប់នោះឡើយ។ ចរិតពិតប្រាកដគឺស្ថិតស្ថេរ។

ការអនុវត្តក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃ

ក្នុងគ្រួសារ

• ឪពុកម្តាយ៖ ទោះហត់នឿយពីការងារ ក៏នៅតែប្រឹងប្រែងចិញ្ចឹមបីបាច់ និងអប់រំកូនឱ្យល្អ។
• កូនចៅ៖ ទោះជីវិតជួបការលំបាក ក៏នៅតែរក្សានូវការគោរពប្រតិបត្តិចំពោះអ្នកមានគុណ។

ក្នុងសង្គម

• មន្ត្រីរាជការ៖ ទោះមានបញ្ហាផ្ទាល់ខ្លួន ក៏នៅតែបំពេញការងារបម្រើប្រយោជន៍ជាតិដោយស្មោះត្រង់។
• ពុទ្ធបរិស័ទ៖ ទោះជួបការលំបាកក្នុងជីវិត ក៏នៅតែប្រកាន់ខ្ជាប់ព្រះពុទ្ធសាសនា និងប្រពៃណីទំនៀមទម្លាប់ខ្មែរ។

ក្នុងការងារ

• កម្មករ៖ ទោះបីការងារលំបាក ក៏នៅតែប្រឹងប្រែងដើម្បីផ្គត់ផ្គង់គ្រួសារដោយសុចរិត។
• អ្នកជំនួញ៖ ទោះការប្រកួតប្រជែងខ្លាំង ក៏នៅតែរក្សាគុណធម៌ និងមិនធ្វើខុសច្បាប់។

សារសំខាន់នៃសុភាសិត

ធម្មជាតិពិត និងចរិតលក្ខណៈដ៏ល្អរបស់មនុស្ស គឺជាទ្រព្យសម្បត្តិដ៏មានតម្លៃដែលមិនអាចកាត់ថ្លៃបាន។ វាជាគ្រឹះនៃភាពរឹងមាំ ភាពស្មោះត្រង់ និងសេចក្តីថ្លៃថ្នូរ ដែលយើងគ្រប់គ្នាគួរតែខិតខំរក្សាឱ្យបានគង់វង្ស ទោះបីត្រូវเผชิญនឹងឧបសគ្គអ្វីក៏ដោយ។

ចែករំលែកចំណេះដឹងនេះ